ROZDZIAŁ OSIEMNASTY

Wiem, że krótki. Ale musiałam z tego zrobić jeden, osobny rozdział, przepraszam.

I tak w ogóle to nic z tego nie rozumiem. Jest 72 obserwatorów, a pod ostatnim rozdziałem było tylko 43 komentarzy i to więcej od Anonimów. 

Dlatego też nie będę dodawała rozdziałów, jeżeli nie przekroczycie minimum 60 komentarzy!

Czytajcie, komentujcie.
>> The One Life <<

PRZECZYTAJ NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM!

__________________________________

                - Wszystko masz? – dopytywałem się po raz setny siedząc w samochodzie Julie. Mocno ściskała dokumenty wizowe w dłoni, kręcąc się na siedzeniu mojego srebrnego Fiskera. Wsiadłem za kierownicę, zamykając drzwi.

            - Denerwujesz się, prawda? – chwyciłem jej dłoń – Jeśli chcesz to możesz pojechać sama, beze mnie. Bo na pewno ktoś się do nas doczepi.

            - Nie, chcę jechać z Tobą.

            - Przy dobrych wiatrach mamy jakieś dwie godziny drogi stąd. I miejmy nadzieję, że w Konsulacie nie będzie dużych kolejek. – spojrzałem na zegarek, który wskazywał parę minut po szóstej rano i odpaliłem silnik samochodu, ruszając przed siebie.

            - Jak jesteś w trasie koncertowej to masz dużo czasu wolnego dla siebie?

            - To zależy. – zamyśliłem się, wjeżdżając na autostradę. Docisnąłem pedał gazu nieco mocniej, przyspieszając. – Jak jest dzień w którym mam koncert to jest duża latanina i zamieszanie. Ale siedemdziesiąt procent tego spędzam albo w samolocie, albo w Tourbusie. – wzruszyłem ramionami. – Czemu pytasz?

            - No nie wiem.. – westchnęła, patrząc na drogę. – Co będę miała niby tam robić? Nie chcę być żadnym problemem czy coś..

            - Przestań. – złapałem jej dłoń, przeciągając na swoje udo i ścisnąłem lekko. – Zabieram Cię ze sobą, bo Cię kocham. Co w tym dziwnego?

            Przez pierwsze kilka sekund nie docierało do mnie to, co powiedziałem. Wciąż jechałem spokojnie, skupiając uwagę na drodze. Jej nerwowy uścisk na mojej dłoni dopiero spowodował, że się ocknąłem.

            - C…co Ty… - zająknęła się, patrząc na mnie szerokimi oczyma. Przełknąłem nerwowo ślinę dziękując Bogu, że muszę prowadzić.

            Serce tłukło mi w piersi jak szalone, jakby miało zaraz wyskoczyć. Nie odzywałem się, ona nawet nie wydała z siebie więcej żadnego dźwięku. Minąłem informację, że za 3000 metrów będzie zjazd na postój dla tirów. Postanowiłem więc się tam zatrzymać, żeby móc odetchnąć.

            - Idę do toalety. – rzuciła szybko, gdy tylko zatrzymałem auto. Skinąłem głową, a gdy wyszła, uderzyłem się otwartą dłonią w czoło.

            - Co za idiota. – mruknąłem, kładąc obie dłonie na kierownicy i zacisnąłem je mocno, aż pobielały mi knykcie.

            Trzask drzwi spowodował, że podniosłem głowę. Wsiadła do samochodu, poprawiając się nerwowo na siedzeniu. Wpatrywałem się w nią dobre kilka minut, ponieważ nie mogłem wydusić z siebie żadnego słowa.

No dalej, Bieber.

            - Wszystko w porządku? – odważyłem się, napinając mięśnie.

            - Tak, możemy jechać.

            Wziąłem głęboki wdech, wyciągając przed siebie dłoń. W jednym momencie oplotłem palcami jej nadgarstek, nachylając się lekko nad skrzynią biegów. – Chcę, żebyś była przy mnie każdego dnia podczas trasy, Julie.

            Spojrzała na mnie, rozedrgana.

            - Nie wiem co się stało i kiedy, ale jesteś dla mnie teraz najważniejszą osobą w całym moim życiu. Wiem, że się boisz. Nie chcę od Ciebie żadnych przesłodzonych obietnic ani nic od Ciebie nie oczekuję. – wpatrywałem się w jej oczy, chcąc uchwycić każdą zmianę jej nastroju.

            - Nie boję się, kiedy jesteś obok. – szepnęła, splatając nasze palce razem.

            - Czasami będzie ciężko. Często nie będę miał dla Ciebie tyle czasu ile bym chciał Ci go poświęcić, ale zawsze będę z Tobą. Niezależnie od dnia ani godziny. – westchnąłem, przymykając na chwilę powieki. Pochyliłem się jeszcze bardziej nad skrzynią biegów i złączyłem nasze czoła.

            - Kocham Cię, Julie.

            Przez chwilę trwaliśmy tak, w ciszy, słysząc tylko swoje oddechy. Nie potrzebowaliśmy nic mówić. Każde z nas właśnie zmierzyło się z własną podświadomością oraz analizowało najmniejszy szczegół tej dość specyficznej znajomości.

            - Bądź ze mną, Justin.

            Uchyliłem powieki, napotykając jej zamglone spojrzenie.

            - Jeśli teraz Ci obiecam, że nigdy Cię nie zostawię, uwierzysz mi? – odsunąłem się nieco. Skinęła twierdząco głową.

            - Obiecuję Ci, że z mojego serca nie wypuszczę Cię tak szybko. A jeśli już to zrobię to tylko wtedy, kiedy mnie o to poprosisz. – rozbiła się o moje usta swoimi wargami, aż na moment puściłem z wrażenia jej nadgarstki.

            Nie długo trwało, aż ponownie ją złapałem za obydwie dłonie, splatając nasze palce razem. Nie potrzebowałem dużo. Po prostu muskałem jej ciepłe usta nie kwapiąc się nawet, by posmakować ich smaku językiem.

            - Trochę mało romantycznie.. – mruknąłem, odsuwając się na moment od jej ust i uniosłem dłoń, przykładając do rozgrzanego kobiecego policzka. – Jak wrócimy z Toronto wieczorem to zabieram Cię na randkę.

            Zaśmiałam się krótko, pocierając swoim nosem o mój. – Nie potrzebuję żadnych świecidełek, żeby zostać Twoją dziewczyną.

            - Już nią jesteś. – mruknąłem, zatapiając usta w jej wargach, by dać jej kolejne potwierdzenie mojego uczucia.

__________________________________

UWAGA, UWAGA!

OGŁASZAM KONKURS NA OFICJALNY ZWIASTUN LOVE CHOICE.

REGULAMIN:

1. Najpierw wyślij mi swoje zgłoszenie na mejla: lovechoice8@gmail.com.

2. Długość filmiku zależy od Was tak samo jak dobór scen, napisów i muzyki.

3. Na przygotowanie macie DWA TYGODNIE od dnia dzisiejszego, czyli do 8 sierpnia.

4. Ogłoszenie wyników nastąpi pod rozdziałem 19, który dodam za dwa tygodnie.

NAGRODA:

1. Dla zwycięzcy przygotuję szablon, jeśli prowadzi swojego bloga, o jakiejkolwiek tematyce oraz stworzę zwiastun. Dodatkowo odnośnik na stronie głównej Love Choice do Fan Fiction zwycięzcy będzie miało swoje miejsce do zakończenia mojego opowiadania.

2. Do każdego uczestnika konkursu 8 sierpnia prześlę One Shot'a z udziałem Justina i dziewczyny. Będzie ona bezimienna i będziecie mogły wykorzystać go w swoich opowiadaniach. 

JESTEM CIEKAWA CZY W OGÓLE KTOŚ SIĘ ZGŁOSI, HAHA!

Do następnego, Kochani! xoxo